زیباییهای زندگی با رنگ معنا و مفهوم میگیرند. دنیای بدون تنوع رنگها دنیایی سرد و عقیم خواهد بود. بچههای ما با رنگها زندگی میکنند، رنگ بخش جدایی ناپذیر زندگی بچهها در خانه، مدرسه و دنیای آنهاست.
یکدست بودن و همرنگ ساختن فضای مدارس جوانرود و همچنین البسه دانش آموزان به بهانەهای واهی در طی سالیان گذشته امری نامعقول و غیر علمی بوده و روان لطیف بچه ها را متاثر نموده و آنها را از فضای بی روح و تک رنگ کلاس و مدرسه خسته و دلتنگ کرده است. چه لزومی دارد که عدەای مجهول الهویە هر ساله طرحی را برای البسه دانش آموزان جوانرودی پیشنهاد داده و اولیای دانش آموزان را وادار به خرید آن کنند. که متاسفانه عدەای دیگر هم درین آب گل آلود دست به سواستفاده از جیب مردم زده و دام خویش را بر روی مردم مستضعف و فلک زده پهن می نمایند.

سوال اینجاست که آیا مسئولین محترم آموزش و پرورش چرا خود بعنوان قشر تحصیل کرده و ولی امر، اقدامی ننموده و با مشاورین مربوطه دخیل نمی باشد؟

چرا باید البسه دانش آموزان و رنگ و نوع آن هر ساله توسط همان مجهول الهویەها و عده ای بازاری انتخاب گردد؟
چرا درین وضعیت وانفسا و اضطراری مردم مستضعف را وادار به خرید لباس میکنند، در حالیکه دانش آموزان چندین دست مانتوی سالیان گذشته را دارند؟
اگر والدین میتوانند بطور آزادانه مانتوی دانش آموز خویش را در هر مغازه ای تهیه کنند، پس آن همه جلسات پشت پرده و ارسال پیام به اولیای دانش آموزان برای خرید مانتو در مغازه ای خاص به چه معناست؟

چرا قیمت مانتوی پیشنهادی آقایان، با قیمت همان مانتو با همان کیفیت در جنس و طرح و دوخت، با شهرستانهای همجوار کلی فاصله دارد؟ مگر فاصله جوانرود تا کرمانشاه چقدر است که در هر دست لباس سود آنچنانی میگرند؟

در نهایت بعنوان کمترین فرد این شهر و والد دو نفر دانش آموز از مسئولین امر بویژه ریاست محترم آموزش و پرورش التماس دارم که درین قضیه اعصاب خوردکنی هرساله خانوادها دخالت نموده و خودشان آنرا همچون سایر شهرها و به الگوگیری از آنها فیصله دهند.

تشکر از آقای حسینی بعنوان رئیس اداره اصناف و اتحادیه پوشاک فروشان، که در بیانیه خود اظهار داشته اند که مشکل حل گردیده. اما مشکل بین ایشان و مانتو فروشان حل گردیده نه مشکل والدین و مردم مستضعف.