احمد زیدآبادی در روزنامه هم میهن نوشت: وقایع این روز‌های کشورمان را می‌توان «عصیان» جوانانی منقطع از حوزه رسمی حکومت‌داری دانست. این قشر از جوانان، از هر جهت خود را با فضای رسمی، بیگانه حس می‌کنند و فضای رسمی نیز به نوبه خود این قشر را بیگانه از خود می‌بیند. بنابراین، نوع تعامل دو نیروی بیگانه از هم، منکوب و نادیده‌انگاری از یک‌سو و عصیان و طغیان از سوی دیگر شده است.

در محافل رسمی، نهاد‌ها و افرادی یافت می‌شوند که کارویژه حکومت را پرورش «قالبی» انسان‌ها می‌دانند. به‌زعم آنها، گویی آدمیان همگی از جنس آب هستند که با عملیات فرهنگی یا آموزشی یا تربیتی یا ایدئولوژیک خاصی می‌توان آن‌ها را به صورت قالب‌های یکنواختِ یخ درآورد! خداوند، اما گونه انسانی را صاحب اراده و اختیار آفریده است.