زنان و مردان کُرد پا به پای هم برای حفظ خاک و خانواده میکوشند.

در سرزمین من یکی دبه به دوش و یکی کوله به دوش، کوههای سخت و فتح نشدنی شاهو از سلسله کوههای زاگرس را با هزاران امید می پیمایند.
در این دیار محروم و مظلوم هر کس به نحوی در حال مبارزه است، یکی برای لقمه‌ای نان  به دل کوه میزند و کوله‌بار رنج آرزوهای محالش را حمل میکند صد البته اگر از تیر و تفنگ و مین و سقوط و و و به مقصد مقصود برسد، یکی هم برای حفظ طبیعت و درختان بلوط همان کوههای نامهربان که گورستان آرزوهای همان جوانان تحصیلکرده یا بازمانده از تحصیل هستند می‌روند، این‌جا هدف و آرمان کاملا مشخص است مبارزه در برابر جبر تحمیلی که همان بیکاری و بی پولی است و مبارزه با جبر طبیعی که همان آتشیست که دشمنان طبیعت بر دل جنگل‌های بکر بلوط زاگرس می اندازند. این‌جا زن و  مرد دوش به دوش همدیگر هم کولبری می‌کنند هم مواقعی که نیاز باشد درکنار همدیگر برای خاموش کردن آتش قطاروار با دست خالی و دبهای آب به جنگ آتش میروند.